طهورا

جابر جعفی میگوید در محضر امام باقر علیه السلام بودم.آه سردی کشیدم و سپس عرض کردم بی آنکه مصیبت ناگواری برایم رخ دهد اندوهگینم به گونه ای که خانواده و دوستانم آثار اندوه مرا در چهره ام مشاهده میکنند.

امام فرمودند آری چنین است.

عرض کردم این اندوه از چیست ؟و از کجا سرچشمه میگیرد؟

فرمودند خداوند مومنان را از سرشت بهشتی آفرید و از نسیم روح خویش در میان آن ها جاری ساخت.براساس همین موضوع مومن برادر تنی مومن دیگر است.

سپس فرمود

هنگامی که در نقطه ای از زمین به مومنی آسیبی برسد و روح او آزرده گردد سایر روح های مومنان اندوهگین میشود زیرا این روح ها با همدیگر در تماس و ارتباط هستند.